De laatste etappe van mijn Pieterpad avontuur staat voor de deur. Vandaag loop ik van Strabeek (Valkenburg) naar het eindpunt de St. Pietersberg. Ik kom om half 10 aan in een opvallend stil Valkenburg, waar ik via de Spoorstraat rustig naar mijn beginpunt wandel.
Ik moet linksaf de Klaterstraat inlopen. Richting De Geul. Na een paar honderd meter sta ik op een houten bruggetje, De Geul stroomt onder mij door. Er volgt een grote boog naar rechts via het zandpad langs de Geul. Rechts van mij zie ik Château St. Gerlach, waar ooit beroemdheden, zoals George.W.Bush, The Rolling Stones en Bruce Springsteen te gast waren.
Nog nagenietend van de fraaie uitzichten sla ik na een kilometertje linksaf de Lange Bergweg in. Halverwege kom ik 2 wandelaars tegen met het beroemde boekje in de handen, ze zijn zojuist gestart vanaf de St. Pietersberg. We praten wat, en ik vertel ze in het kort over mijn wandelingen. Als we afscheid nemen bekruipt me een vreemd gevoel, mijn avontuur zit er bijna op, dat van hen begint, en ze krijgen zoveel moois te zien, ik ben bijna jaloers.
Een langgerekte klim door de bossen van het Ingendael naar Terblijt volgt. Rond half 12 loop ik Terblijt binnen, en besluit daar eerst koffie te nemen.
Ik verlaat aan de zuidkant Terblijt en zie voor me de Bemelerberg opduiken. Ik weet dat het vanaf nu nog ongeveer 10 kilometer is, en dan zit het Pieterpad erop. Langzaam besef ik dat ik toch maar weer iets heb gepresteerd, ongelofelijk trost ben ik op mezelf. Iets meer dan twee jaar geleden had ik voor een afstand van 100 meter een auto nodig. Nu loop ik in 10 weekenden bijna 495 km.
Ik sla een veldweg in die sterk daalt, en waar het behoorlijk glad is. En betreed nu het Bemelerbos en de Bemelerberg met zijn mooie mergelgrotten, deze zijn ontstaan ten gevolge van de ondergrondse winning van krijtgesteente en kalksteen.
Als ik zo langs de mergelgrotten loop besef ik dat de laatste twee etappes toch wel erg mooi zijn geweest.
In mijn omgeving is heel vaak de vraag gesteld welke etappe nu het mooist is. Het antwoord moet ik ze schuldig blijven, want ze hebben allemaal wel iets, zelfs de bij vele saaie route tussen Sleen en Coevorden had wel wat charme. Maar vanaf Sittard is het wel bijzonder mooi en stil.
Na enkele akkers wandel ik de straten van het Maastricht binnen, en de stilte die ik gewend was, is ook voorbij. Vanaf hier is het een bijna rechte drukke weg richting station. Als ik bij het station wegloop richt de St.-Servaasbrug is het nog maar 4 kilometer, weer bekruipt me dat dubbel gevoel.
Over de brug sla ik linksaf door het centrum van Maastricht. Via allerlei nauwe en van exclusieve winkels voorziene straatjes en steegjes loop ik verder zuidwaarts. Ik breng een bezoekje aan de Bisschopsmolen, en later ook de Leeuwenmolen.
Ik loop verder en steek het riviertje De Jeker over en wandel door een klein stadspark met volière en dierenparkje. Dan op de kruising van een drukke autoweg zie ik het politiebureau van Maastricht, dat ik herken van de tv serie Flikken Maastricht.
Verder gaat het in de richting van Fort St.Pieter, die aan de voet van de St.Pietersberg ligt. Daar ga je via een steile trap de berg op. Via wat grasvelden en langs de grote mergelgroeve bereik ik het officiële eindpunt van het Pieterpad op de top van de St.Pietersberg.
‘Tussen wens en vervulling ligt een grote afstand’ heeft ene Tonnie geschreven op een monumentale zuil. Woorden die bij me passen. Twee en half jaar geleden nooit verwacht zo een afstand te lopen, zoveel moois te zien. De laatste foto’s worden gemaakt.
Super dat de vele vrijwilligers van het Pieterpad zich zo inzetten en het pad goed onderhouden. Dank aan Toos Goorhuis en Bertje Jens. Ik ben blij dat ze ooit het initiatief namen om mij te laten zien, proeven, beleven maar vooral genieten, van al het moois wat Nederland te bieden heeft.
Op de terugweg in de trein naar Nijmegen hoor ik diversen plaatsen steeds omroepen als station of overstap voor met de bus richting…. Sittard, Roermond, Montfort, Swalmen,Venlo, Grubbenvorst, Swolgen, Vierlingsbeek, Gennep, Groesbeek. In gedachten zie ik de omgeving en de paden die bewandeld zijn. Vreemd, maar mooi!
