Vanaf Montfort loop ik naar Sittard, volgens het boekje 24 km. Wandelend langs Kasteel Montfort. Het slot, gebouwd in 1260, gold in de tijd van de pijl en boog als onneembaar. Het bouwmateriaal kwam via de Maas uit de Franse Ardennen. Verder lopend over de Huysdijk richting stille landwegen, met aan de ene kant bos en de andere kant vergezichten over de akkers. Bij het bosven Kranenbroek een korte pauze en eet en drink hier wat. Het weer is vandaag weer heerlijk, droog en rond de 17 graden.
Via Peij en Slek, plaatsen waar ik voor het Pieterpad nog nooit van gehoord had, en er anders ook nooit zou komen, loop ik richting Duitsland. Over het lange geasfalteerde fietspad door het bos bereik ik de ‘Rijksgrens’ met Duitsland. Over slechte veldwegen en weilanden loop ik richting Isenbruche, het meest westelijke ‘Ortschaft’ van Duitsland.
Over een brug steek ik de Rode Beek (Bij de aanleg van het viaduct voor een nieuwe autoweg in 2008 kreeg de beek een eigentijds versteend keurslijf aangemeten) over. Opnieuw over veldwegen in de richting van het centrum van Sittard. Als je verderop langs de Geleenbeek, loopt, heb je eigenlijk niet in de gaten dat je al door de stad Sittard loopt. Een heel landelijk smal graspad pal langs dit snelstromende beekje brengt mij tot in het centrum van Sittard.
