De start vandaag in Braamt is laat. Het openbaar vervoer naar dit dorp komt op zondag pas laat op gang. Vanaf de Korteweg in Braamt loop je direct de Hettenheuvel op, een pittige klim 86 meter omhoog.
Daarna is het heuvel op en heuvel af in een bijna rechte weg door het bos richting de E35, in Nederland nog de A12. Nog voor je de snelweg overgaat loop je op Duits grondgebied.
Langs oude boerenschuren ga je weer het bos in, daar loop je opeens op het blote voetenpad. Het blote voetenpad loopt even samen met het Pieterpad het pad is 3,5 kilometer lang en loopt over verschillende bodemsoorten en door ijskoud water, het in Duitsland bekende ‘Wassertreten’.
Direct daarna loop je Hoch Elten binnen. Hier ga ik bij de kerk een stukje van het pierpad af om langs een uitzichtpunt te lopen. Vanaf dit punt heb je een mooi uitzicht over het Rijndal, en is de brug van Emmerich, en de Stiftskerk in Kleve redelijk goed te zien, het is vandaag wat heiig. Een paar meter kom ik weer terug op het Pieterpad. Verder lopend kom je langs de 57 meter diepe Drususbron, deze behoort tot de oudst bekende burchtbronnen. Naar volle tevredenheid van de Hoch-Eltenaren voorzag de bron tot voor kort nog in hun waterbehoefte. De put is in de volksmond genoemd naar de Romeinse generaal Drusus, maar onderzoek heeft uitgewezen dat de put waarschijnlijk is gemaakt in de tijd van de Franken, zo rond 750 na Chr.
Na Hoch Elten gaat het snel en stijl bergafwaarts, en loop je onder de spoorlijn Zevenaar-Emmerik door Nederland binnen. Vanaf hier is alles bijna weer verhard. Door Spijk, en over de Spijksedijk richting het ooit bloeiend douanedorp Tolkamer. Net voor Tolkamer besluit ik even wat te pauzeren, vooral om niet te snel bij het pontje van Millingen aan te komen. Deze vaart vanaf oktober tot april om de 2 uur, en volgens mijn horloge zou hij binnen een kwartiertje gaan varen. Vanaf hier is het namelijk nog ongeveer een uurtje lopen. En ik had geen zin om meer dan een uur langs de koude Rijn te gaan zitten.
Na de pauze loop ik verder langs Tuindorp, het dorp is rond 1920 gebouwd door Scheepswerf De Hoop als huisvesting voor de toen aangetrokken Poolse arbeiders. Deze vertrokken weer snel en daarna is het blijven bestaan als buurtgemeenschap van het dorp Tolkamer.
Verder langs de voormalige Bijlandse Waard, deze is door zand- en grindwinning nu een recreatieplas. Over het fietspad loop je naar het pondje van Millingen. Daar aangekomen sta ik samen met vele andere Pieterpad lopers nog een half uur te wachten. Eenmaal aan de overkant blijkt dat de bus naar Nijmegen net is vertrokken, een beetje afstemming is er dus niet bij. In Millingen mogen we weer een uur wachten op de volgende bus. De enige die er blijer van worden zijn de vele eetgelegenheden in het dorp. We besluiten alle wat te gaan eten.
